W poprzednich wpisach zająłem się dość problematyczną – z punktu widzenia osób ubiegających się o odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości – praktyką starostów, którzy nie tylko odmawiają ustalenia odszkodowania w ramach prowadzonego postępowania (i je po prostu umarzają), lecz w ogóle odmawiają wszczęcia takiego postępowania. Do szczegółów odsyłam Państwa m.in. tutaj oraz tutaj.
W wielu przypadkach nieruchomości przejętych pod drogi publiczne, na skutek decyzji wójta o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości wydanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 roku o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości kwestie rozliczenia z byłymi właścicielami do dzisiaj nie zostały uregulowane.
O pozytywnym finale jednej z tego typu spraw mieliście Państwo okazję już przeczytać w innym wpisie – szczegóły tutaj.
W uzyskaniu odszkodowania z pewnością nie pomagają, nie tylko działania podmiotów zobowiązanych do wypłaty odszkodowania ale również działania organów, które błędnie i wyjątkowo wybiórczo stosują odpowiednie przepisy prawne. Organów – przypomnę – których ustawowym obowiązkiem jest wszczęcie postępowania administracyjnego a następnie ustalenie, w formie decyzji, należnego odszkodowania na rzecz byłego właściciela lub jego następcy prawnego.
Kolejne korzystne orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, powinny korzystnie wpłynąć na praktykę organów w toku postępowania o odszkodowanie. Tym bardziej w sprawach, w których starostowie kwestionują ogólnodostępny charakter drogi, brak lub błędne zaliczenie przejmowanej drogi do którejś z kategorii dróg publicznych itp. kwestie mające w istocie jedynie techniczny i porządkujący charakter.
Warto także podkreślić, że zgodnie z zasadą pogłębiania zaufania uczestników postępowania do władzy publicznej, wyrażonej w art. 8 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego „organy administracji publicznej bez uzasadnionej przyczyny nie odstępują od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym”.
Wojoweb